هنر در فاصله هاست

گاندی خطاب به همسرش:
خوب من هنر در فاصله هاست...
زیاد نزدیک به هم میسوزیم و زیاد دور از هم یخ میزنیم.
تو نباید آنکسی باشی که من میخواهم و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی.
کسی که تو از من میخواهی بسازی یا کمبودهایت هستند یا آرزوهایت.
من بایدبهترین خودم باشم برای تو و تو باید بهترین خودت باشی و بشوی برای من...
خوب من هنر عشق در پیوند تفاوت هاست و معجزه اش نادیده گرفتن کمبودها...
زندگیست دیگر...
همیشه که همه رنگ هایش جور نیست. همه سازهایش کوک نیست. باید یاد گرفت با هر سازش رقصید. حتی با ناکوک ترین ناکوکش. اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن. حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمیگردد. به فرصت هایی که مثل باد می آیند و میروند و همیشگی نیستند. به این سالها که به سرعت برق گذشتند
به جوانی که رفت
به میانسالی که میرود
حواست باشد به کوتاهی زندگی. به زمستانی که رفت. بهاری که دارد تمام میشود کم کم. ریز ریز. آرام آرام. نم نمک...
زندگی به همین آسانی می گذرد
ابرهای آسمان زندگی گاه می بارد گاهی هم صاف است
بدون ابر بدون بارندگی.
هرجور که باشی